χωριού, κάποιοι όμως κατάφεραν και διέφυγαν. Έπειτα οι Γερμανοί με τη βοήθεια των
καταδοτών πήραν 5 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης (1. Διονύσης Ρατσιάτος
καθηγητής Φιλόλογος: Ο γιος του παπά Ρατσιάτου όπως τον αποκαλούσαν, διακρίνετο για
το εξαιρετικό ύφος του, 43 χρόνων, 2. Αντώνιος Ληξουριωτάτος, ετών 35, 3. Σπύρος
Αναλυτής, τελειόφοιτος του Γυμνασίου, 22 ετών, Επονίτης (ονομαζόμενος Κανάρης), 4.
Γαβρίλης Ραλλάτος, γεωργός 60 ετών, 5. Βασίλειος Ραλλάτος, γιος του Γαβρίλη, ετών 25),
έκαψαν σπίτια, έκαμαν καταστροφές και έφυγαν μεταφέροντας τους αντιστασιακούς στις
φυλακές του Αργοστολίου. Εκεί τους κράτησαν πάνω από 20 μέρες και τους βασάνισαν
απάνθρωπα. Στις 5 Ιουνίου του 1944 τους μετέφεραν από το Αργοστόλι στο Ληξούρι με
καΐκι και με ισχυρή συνοδεία, στα υπόγεια του Α ? Δημοτικού Σχολείου. Στην αποβίβαση
τους υποδέχτηκε ομάδα καταδοτών με επικεφαλής τον προδότη Φ. Κ.
Στην πλατεία που σήμερα ονομάζεται Εθνικής Αντίστασης συγκεντρώθηκαν με διαταγή
των Γερμανών άνδρες γυναίκες, νέοι γέροι και παιδιά για να παρακολουθήσουν
καταναγκαστικά τον απαγχονισμό. 5 αγχόνες σε δύο πλατάνια της Πλατείας Πετρίτση–4
στον ένα πλάτανο για τους τέσσαρους νέους και μια αγχόνη για τον γέρο Γαβρίλη.
Περήφανοι με ψηλά το Κεφάλι βάδισαν προς τις αγχόνες οι πέντε αυτές μορφές»