- Ο. Ελύτης: “…Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος/ να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος/ λίγο φαΐ, λίγο κρασί/ Χριστούγεννα κι Ανάσταση.”…

- Κωστής Παλαμάς: “Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,/ και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,/ βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός./ Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός…

Είδωλα, δαίμονες, ξωθιές, φαντάσματα, στοιχειά,/ της νύχτας μέσα μου ο λαός κυλιέται και κουνιέται,/ και μέσα στη χιλιόδιπλη καρδιά μου μια σπηλιά,/ κι ένας Χριστός γεννιέται.”  («Χριστούγεννα», 1928)…

- Ο Τάσος Λειβαδίτης στην ενότητα ποιημάτων του «Ο αδελφός Ιησούς». Εχει τίτλο «H Γέννηση»(1983): «Ενα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου ‘δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό. “Είδες – μου λέει – γεννήθηκε η ευσπλαχνία”. Εσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ. Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα ‘χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ’ αυτό.»…

- Ο Μίλτος Σαχτούρης συνδέει αγχωτικά τη Γέννηση με τα γεγονότα του Εμφυλίου:

«Σημαία / ακόμη / τα δόκανα στημένα στους δρόμους / τα μαγικά σύρματα / τα σταυρωτά / και τα σπίρτα καμένα / και πέφτει η/ οβίδα στη φάτνη / του μικρού Χριστού / το αίμα το αίμα το αίμα.», («Χριστούγεννα 1948»)…

- Γιάννης Κοντός: «Τι  να έγιναν τα παιδιά του Κάρολου Ντίκενς; Το χιόνι σφυρίζει και συνεχίζει να τα χτυπά αλύπητα…Χλομά και πεινασμένα μας περιμένουν/ στη γωνιά, με τους ώμους τους να διψούν για χάδι.».
via http://itzikas.wordpress.com/2010/12/23/%CF%83%CE%B5-%CF%81%CF%85%CE%B8%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CF%89%CE%BD%E2%80%A6%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%81%CE%AF%CF%84/