ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ


Πέμπτη, 26 Δεκεμβρίου 2013 09:38

Στην Κεφαλονιά

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Με φίλους, παλιούς και νέους, βρεθήκαμε στην Κεφαλονιά για τρεις ημέρες. Μιλήσαμε για το έργο του Περικλή Κοροβέση του εξ Αργοστολίου καταγόμενου. Θα αναφερθώ σε άλλες στήλες, σύντομα ελπίζω, για τον δημιουργό Περικλή. Μας υποδέχτηκε μια περίφημη, επτανησιακή ηλιοφάνεια (τι τύχη) και παλιοί φίλοι, αγαπημένοι του συγγραφέα, φιλόλογοι, επιστήμονες, αλλά και ο σπαραγμός του έρωτα, ψυχών δηλαδή και σωμάτων που εξακολουθούν να ταράσσονται, να συνομιλούν με κάθε τι αιρετικό και παρεκκλίνον, με τα προοίμια της εξέγερσης. Μέρες – στιγμές υψίφρονες, εναλλακτικές, ευγενικές. Σχεδόν ντρέπομαι που το γράφω (στην ουσία πανικοβάλλομαι…), αλλά είχα να πάω στο νησί τριάντα επτά χρόνια, μετέφηβος την πρώτη φορά και αδαής, οιονεί ψιλοβλάξ. Αλλά τι ορίζοντα έχει τούτο το νησί, τι φυσικό ανάγλυφο· πόση πραότητα και τρυφερότητα στα καθαρότατα χωριά που το στολίζουν…

Με οδηγό τον σπαραγμό και τη συγκίνηση γνωρίζω ένα μεγάλο κομμάτι του νησιού. Ξεναγός μου το λεπτό τρέμισμα της ιθαγένειας, της παιδείας, το αγαπητικό πνεύμα των εορτών, της βαθιάς συνύπαρξης. Ο Αίνος καλύπτει τις πεδιάδες και τους οικισμούς, εκλεκτός του χρόνου και της διαμόρφωσης συνειδήσεων· όπου και να πας σε συντροφεύει· όπου και να ταξιδέψεις ο Αίνος σε παρακολουθεί, δεν μπορείς να ξεφύγεις από την επιβλητική και ήσυχη παρουσία του.

Εκεί, λοιπόν, σε μερικές πανέμορφες παραλίες, έχουν στηθεί οι βίλες στελεχών του «σοσιαλισμού» (να τις χαίρονται οι άνθρωποι). Τέλος πάντων. Ενα πανέμορφο νησί με μια όμορφη πρωτεύουσα. Περπατάς και εισπνέεις την ομορφιά· το πού πάει αυτή και πώς φιλτράρεται και υπό ποιες συνθήκες, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Ολοι ξέρουμε ότι η διάθεση, η εσωτερική φλόγα που καίει τα σωθικά, μεταμορφώνει το τοπίο, το κάνει συναίσθημα (και ας ζουν, ταλαιπωρημένοι από τα μνημόνια και τις αυθαίρετες κυβερνήσεις, απροσανατόλιστοι πολίτες εντός του). Το φυσικό ανάγλυφο γίνεται εσωτερικό τραγούδι, μουσική. Η πληρότητα σε ωθεί να πεις ένα τραγούδι, να τραυλίσεις έστω την αμηχανία σου. Είναι βέβαιο· μερικές μικρές στιγμές μπορούν να αλλάξουν τη ζωή σου, να σε αναγκάσουν να (ξανα)αποφασίσεις πώς θα περάσεις το υπόλοιπον έως την τελετήν…

Βλέπω ότι είμαστε μικροί να υποδεχτούμε και να αποδεχτούμε τα φυσικά θαύματα, έλα, όμως που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μερικοί δαίμονες, άτακτοι, ακατάτακτοι, ανεξάρτητοι, παιγνιδιάρηδες, ριζοσπάστες!

Και όμως, θα μπορούσαμε να συμφιλιωθούμε με την ύπαρξή τους, ακόμη και να επιζητήσουμε την παρέα τους, τη συντροφιά τους. Μόνο τότε το δήθεν αυτοεξορίζεται και ο κάθε βλαχοδήμαρχος περιορίζεται στην ανεπάρκειά του, μόνο τότε το καρακιτσαριό στις εισόδους της πόλης αντιμετωπίζεται με σθένος και ειλικρίνεια. Λένε για τους Κεφαλονίτες, άντρες και γυναίκες, ότι είναι αγύριστα, αιρετικά κεφάλια. Ανθρωποι είναι που έστω και ασυνείδητα γνωρίζουν τη μικρότητα της ζωής, τόσο απλά. Αλλά η απλότητα λείπει από τη ζωή μας. Κι έτσι καταντάμε χυδαίοι και ανασφαλείς. Για την παιδική παραλία στα Σαρλάτα θα γράψω κάποια άλλη φορά… Καλές, λοιπόν, γιορτές.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
via http://www.efsyn.gr/?p=161584
Φωτό από το exagorefsis.blogspot.com

Διαβάστηκε 100 φορές