Η απόλυση του Ν. Μπογιόπονλου, και μάλιστα με απόφαση της ΚΕ, είναι το ένα πρόβλημα, αλλά το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι ο τρόπος και οι εξηγήσεις που δόθηκαν - με βάση τα όσα κυκλοφόρησαν στην αγορά, η οποία σχεδόν ποτέ δεν έχει πέσει έξω. Και μακάρι αυτή τη φορά να έχει λάθος εικόνα και να διαψευστώ πανηγυρικά, έως εξευτελισμού. (Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύομαι να το πιστέψω, γιατί, εκτός των άλλων, συνιστά και εκδήλωση μέγιστης ανοησιας, ακόμα και γι αυτή την ηγεσία).

Τρεις είναι οι λόγοι με τους οποίους η Κεντρική Επιτροπή εξήγησε την απόφαση της: ο πρώτος γιατί ο εργαζόμενος δεν υπογράφει ατομική σύμβαση εργασίας.
Μπορώ να κατανοήσω, ας πούμε, τη μείωση μισθών ή ακόμα και τις απολύσεις: δεν βγαίνει η εφημερίδα και καταφεύγει σε μια βαρβαρική καπιταλιστική μέθοδο, για να μειώσει το κόστος παραγωγής. Αλλά τις ατομικές συμβάσεις, την πιο βάρβαρη και ταπεινωτική για τους εργαζόμενους εφεύρεση του μνημονίου, είναι δυνατόν να την εφαρμόζει ένα κόμμα της Αριστεράς; Αν την εφαρμόζει ο επί της γης εκπρόσωπος της εργατικής κλίμακα γιατί να μην την εφαρμόσει σε ευρεία κλίμακα κι ο καπιταλιστής;

Και τι θα πει ο εργάτης στο αφεντικό τον που τον καλεί να υπογράψει ατομική σύμβαση; Κι ακόμα περισσότερο, αν αρνηθεί να υπογράψει, τι θα απαντήσει στον καπιταλιστή όταν εκείνος επικαλεστεί το απόλυτο επιχείρημα «εδώ η ΚΕ τον Κόμματος εφαρμόζει το μέτρο»;

Ο δεύτερος λόγος της απόλυσης είναι πως ο «εγκαλούμενος» δεν συμφωνεί με τις απολύσεις στην εφημερίδα και κυρίως με το γεγονός ότι πρόκειται για μέτρο αναβάθμισης. Άρα η διατύπωση γνώμης αντίθετης από της ΚΕ είναι αιτία απόλυσης.

Ο τρίτος λόγος είναι πως, με αυτές τις απόψεις που διατύπωσε στον προσυνεδριακό διάλογο, δεν μπορεί να υπηρετεί το κόμμα από μια τόσο ευαίσθητη θέση. Κι έτσι πάνε περίπατο τα περί δημοκρατικής έκφρασης γνώμης, οι ισχυρισμοί πως τη γνώμη αυτή τη λες μέσα στα όργανα ελεύθερα, με βάση τις καταστατικές διαδικασίες και λειτουργίες και πως το συνέδριο είναι ένα ελεύθερο σώμα όπου κάποιος θέτει την άποψη του υπ' όψιν των συντρόφων του και μπορεί έτσι να αλλάξει τις αποφάσεις - και άλλα που ακούγονται σπουδαία και δημοκρατικά, και τα οποία εδώ και πολλές δεκαετίες δεν έχουν καμιά ουσιαστική ισχύ. Τώρα όμως κοτζάμ ΚΕ τα πετάει επισήμως στα σκουπίδια.

Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς σκοπεύει με όλα αυτά η ΚΕ. Μπορώ ωστόσο να δω το προφανές, πως δηλαδή αποστέλλεται μέσω Μπογιόπουλον μήνυμα προς όλα τα στελέχη: αν ακόμα και τον τόσο προβεβλημένο περιμένει αυτή η μεταχείριση, φαντάζεστε τι μπορεί να περιμένει οποιοδήποτε άσημο ή ημιάσημο επαγγελματικό στέλεχος που θα τολμήσει να ψελλίσει σε όργανο του κόμματος τη διαφωνία του με τη γραμμή. Κι έτσι το Κόμμα παραμένει... ενωμένο. Και άκρα του τάφου σιωπή επικρατεί!
via http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2013/11/blog-post_2112.html