27 Μαρτίου – 3 Μαΐου 2014 / 27 March – 3 May 2014

Διεύθυνση: Βαλαωρίτου 9α Αθήνα, Τ.Κ. 10671, Tηλ. +30-210-3607598, φαξ: +30-210-3607546, email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. , www.ekfrasi-art.gr
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη–Παρασκευή 11.00–20.00, Σάββατο: 11.00–15.00. Κυριακή και Δευτέρα κλειστά.
Μετρό: Σύνταγμα

Address: 9a Valaoritou, 106 71 Athens, Tel. +30-210-3607598, Fax: +30-210-3607546, email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. , www.ekfrasi-art.gr
Exhibition hours: Tuesday-Friday 11.00–20.00, Saturday: 11.00–15.00. closed on Sunday & Monday
Metro: Syntagma
-------------------------------------------------------
H παρούσα σειρά 21 έργων της Άρτεμις Ποταμιάνου, Η Εξέλιξη της Τέχνης, σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να δώσει την εντύπωση ότι πρόκειται για μια Καρτεσιανή γραμμική διαλεκτική προσέγγιση της ιστορίας της τέχνης. Ωστόσο, και παρά τον τίτλο της έκθεσης που βασίζεται στο έργο του Δαρβίνου, Η Καταγωγή των Ειδών, η σειρά έργων της Ποταμιάνου με παρουσία και σημασία πολύπλευρη, αλληλένδετη και πολυεπίπεδη, κάθε άλλο παρά γραμμική ειναι.

Συνδέοντας την ιδέα της φυσικής επιλογής του Δαρβίνου, της εξέλιξης και της επικράτησης του «ισχυρού» με την ιστορία της τέχνης αποδεικνύει ότι ένα έργο τέχνης είναι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των επιμέρους επιρροών του ενώ ταυτόχρονα απομυθοποιεί την ιδέα ενός πρωτεϊκού δημιουργού.
Με αυτό τον τρόπο διαμορφώνεται μέσα στην εγκατάσταση ένας χάρτης-διάγραμμα ανάλογος με αυτούς που χρησιμοποιούνται στα μουσεία φυσικής ιστορίας για την κατανόηση της φυσικής εξέλιξης των ειδών. Εδώ όμως την θέση των ειδών παίρνουν έργα τέχνης καλλιτεχνών που υπήρξαν πηγή έμπνευσης για μετέπειτα έργα άλλων γνωστών εικαστικών που με τη σειρά τους δημιουργούν καινούργιες πορείες και ετεροαναφορές.

Ταυτόχρονα, αντί να ξεκινήσει την εγκατάστασή της με μια εικόνα που παραπέμπει σε ιστορικές εμπνεύσεις, η Ποταμιάνου ξεκινά το project της με ένα δικό της -παλαιότερο- έργο που περιέχει όψεις απο γνωστά αριστουργήματα, ανατρέποντας με τον τρόπο αυτό την παραδοσιακού τύπου προσέγγιση: αρχή-τέλος. Στο αντίθετο άκρο η εγκατάσταση της Ποταμιάνου ολοκληρώνεται με το έργο του εικαστικού Joseph Kosuth που έχει αποτελέσει έμπνευσή της. Επομένως, η τάξη πραγμάτων όχι μόνο ανατρέπεται αλλά και αντιστρέφεται. Με τη σειρά αυτή έργων, η Ποταμιάνου εξετάζει την επιτυχημένη τέχνη ξεσκεπάζοντας παράλληλα τον μύθο της αντικειμενικής περί ποιότητας κρίσης.

Τα κομμένα και επανασυνδεδεμένα κομμάτια από σελίδες γραπτών του Δαρβίνου τυπωμένα με αλλοιωμένες ημιδιαφανής εικόνες διάσημων έργων τέχνης παραπέμπουν σε τρισδιάστατο εύθραυστο μωσαϊκό και δημιουργούν έργα-πάζλ όπου ο θεατής καλείται να ανακαλύψει τη σχέση του αναγραφόμενου κειμένου με την εικόνα. Οι στρώσεις και τα επίπεδα της εικόνας φαίνονται να υποχωρούν και να προεξέχουν, να διαπλέκονται, να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται μόνο για να επανεμφανιστούν ενώ διατηρούν την ακεραιότητα της παραγόμενης εικόνας. Το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι εικόνες που θυμίζουν ψηφιοποιημένες εικόνες οι οποίες συνδυάζουν τις ψηφιακές και αναλογικές τεχνικές και φορμάτ.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Upon first examination of Potamianou’s present series of 21 pieces, On the Origins of Art one may come away with the impression that they’ve encountered a Descartian linear dialog on the history of art. However, despite the show’s title that is based on Darwin’s The Origins of Species Potamianou’s series in its multi-faceted, intertwined, and multi-layered appearance and significance, is anything but linear.
In his tract, Darwin treats the idea of natural evolution while also offering many valuable observations about adaptation as well as explaining how through natural selection species evolved without the intervention of a divine creator. One might say that Potamianou also proves that a work of art is much more than the sum of its influences while debunking the notion of a Protean creator. Rather than beginning her installation with an image of the historic inspirations she begins her project with her own work that contains aspects of known masterpieces, thereby overturning the traditional beginning/ending discourse. At the opposite end, of Potamianou’s installation at the end is a work by the artist Joseph Kosuth who has served as her inspiration. So that the order of things have not only been overturned but have also been reversed.
In a seeming palimpsest of book pages of Darwin’s writings Potamianou has overlain images that are transparent enough to allow the book’s script to show through. She has cut and re-connected pieces that in their relief quality are equivalents to mosaics but which in their woven technique are like ribbons. They seem to recede and protrude, interweave, appear and disappear only to re-appear while maintaining the integrity of the image she produced. The resulting images are reminiscent of pixilated images that combine digital and analog techniques and formats.
In the artist’s effort to engage with art history we find a complex dialog and progression that unlike a straight avenue, meanders, peregrinates, and returns to the initial inspiration while beginning with her own contemporary art inspired by history. With this body of work Potamianou examines successful art while debunking the myth of an objective qualitative judgment. Let’s take for example Velazquez’ Las Meninas and trace it through the years to see its everlasting influence as well as the vast changes it has undergone through the ages. Velazquez’s masterpiece is still greatly admired for many reasons but above all because its master has embedded it with controversy. These double entendres result in the confounding of traditional readings which gives the painting much of its appeal. Subsequent versions including those by Picasso, Dali, and a recent one by Joel Peter Witkin although look very different in their abstracted and surrealist forms, pay tribute to Velazquez.
Appropriation of images and the recycling of reformatted past art forms placed within a contemporaneous context are all part of the post-modernist tendency to debunk the modernist notion of the originary genius. Another part of the post-modern enterprise has been to break down the barriers between the fine arts and design. Consequently, what Potamianou is doing through her installation is demonstrating the ambivalence, contradictory and critical aspects of post-modernism.