Η νερόκοτα είναι ένα μικρομεσαίου μεγέθους πτηνό, όμως από τα μεγαλόσωμα είδη της οικογένειας των πουλάδων και νεροκοτών, με μήκος σώματος μέχρι και 35 εκατοστά, άνοιγμα φτερών μέχρι και 55 εκατοστά και βάρος μέχρι και 420 γραμμάρια. Είναι σκουρόχρωμο πουλί με κοντή ουρά, μεγάλα -σχετικά με το μέγεθός του- και μακριά πρασινόχρωμα πόδια και μακριά δάκτυλα.
Το φτέρωμα είναι γκριζόμαυρο με το ραχιαίο τμήμα να έχει καφετιά απόχρωση, ενώ πλευρικά του σώματος υπάρχει λευκή γραμμή. Το μέτωπό και το ράμφος του είναι κόκκινο με κίτρινη άκρη, μοιάζοντας με λειρί. Διαβιεί σε λίμνες, ποταμούς, έλη, αρδευτικά κανάλια, λιμνοθάλασσες όπου και αναπαράγεται.
Είναι σχετικά δειλό ζώο και κρύβεται στην παρόχθια βλάστηση αλλά όταν νοιώσει ασφάλεια κολυμπάει ακάλυπτο στο νερό ή τριγυρνά στο γρασίδι κοντά στις όχθες. Έχει καλή πτητική ικανότητα και τρέφεται με φυτική υλη (καρπούς, ρίζες, χορτάρι) αλλά και ζωική (έντομα και προνύμφες, ακόμα και αυγά).
Η νερόκοτα προστατεύεται «χαλαρά» σε εθνικό όσο και σε κοινοτικό και διεθνές επίπεδο εντασσόμενη σε λίγες συμβάσεις και καταλόγους. Η μεγάλη περιοχή εξάπλωσής της και οι μεγάλοι πληθυσμοί της συντελούν στην κατάταξή της μακριά από τα απειλούμενα είδη. Αυτό δεν πρέπει να μας εφησυχάζει καθώς, ενώ δεν υπάρχουν σοβαρές άμεσες απειλές για το είδος, οι έμμεσες πιέσεις από τις ανθρώπινες δραστηριότητες είναι σημαντικές, καθώς η παγκόσμια συρρίκνωση και υποβάθμιση των υγροτόπων και η υποβάθμιση των εσωτερικών υδάτων επιδρούν αρνητικά στους πληθυσμούς της νερόκοτας, θέτοντάς την επιβίωσή της σε μελλοντικό κίνδυνο.
Η παρουσία της νερόκοτας στη λιμνοθάλασσα του Μουστού έχει ήδη σημάνει την αντίστροφη μέτρηση για την έλευση του φετινού χειμώνα και αποτελεί ένα από τα πρώτα διαχειμάζοντα είδη του υγροτόπου που οφείλουμε να καλωσορίσουμε και να φιλοξενήσουμε. Η σταδιακή παρουσία ολοένα και περισσότερων ειδών και ατόμων στο Μουστό κατά τη διάρκεια των ψυχρών μηνών μας θυμίζει την «υποχρέωση» μας σαν κάτοικοι και επισκέπτες μιας φιλόξενης περιοχής να προσπαθούμε να μην τα ενοχλούμε με άσκοπη και έντονη όχληση, αλλά να τα παρατηρούμε ήρεμα από το σημείο θέασης της λιμνοθάλασσας, παρακολουθώντας την πολύχρωμη και φλύαρη «παράσταση της ζωής τους» που καθημερινά θα δίνουν.
Πηγή: www.fdparnonas.gr
via http://www.econews.gr/2014/11/21/nerokota-118951/