Από τότε, οι προοπτικές μας έχουν ελάχιστα έχουν αλλάξει, αλλά τουλάχιστον μας έχει δοθεί λίγων χρόνων ζωής για να βάλουμε τις υποθέσεις μας σε τάξη. Και για αυτήν την ευλογία, οφείλουμε χάρη στους Ευρωπαίους του νότου.

Το δημοσίευμα blog του Reuters με αυθεντικό τίτλο

"Thanks, Greece" ("Ευχαριστούμε, Ελλάδα")

Η αρχική αντίδραση στην κατάρρευση της Lehman ήταν ένα 20% + μείωση στην αξία της στερλίνας, αλλά αυτό θα ήταν μόνο η αρχή. Δεδομένου ότι η πλήρης έκταση των προβλημάτων της Βρετανίας "κατακάθισε", οι επενδυτές θα έτρεχαν αλλού ψάχνοντας νέες λύσεις και δεν θα πήγαιναν μακριά. Με ένα σταθερό νόμισμα και υγιείς οικονομικά, οι χώρες της ευρωζώνης θα έμοιαζαν ελκυστικά ασφαλή καταφύγια. Κανείς δεν θα ήταν διατεθειμένος να ασχοληθεί με την πενιχρή απόδοση του 3% του ΗΒ, όπως συμβαίνει σήμερα, όταν θα μπορούσε να κρατήσει ένα γαλλικό, ιταλικό ή, ακόμη καλύτερα, γερμανική χρέος που θα ερχόταν σε ευρώ, το δεύτερο αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο. Ψάχνοντας για την ποιότητα, οι επενδυτές θα είχαν πλημμυρίσει την ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων, εγκαταλείποντας τη στερλίνα και, κατά πάσα πιθανότητα, και το δολάριο κατά πολύ. Προκειμένου να χρηματοδοτούσαμε το έλλειμμα του προϋπολογισμού μας, θα έπρεπε να προσφέρουμε στους επενδυτές υψηλότερες - κατά πάσα πιθανότητα πολύ υψηλότερες - αποδόσεις.

Στην καλύτερη περίπτωση θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολύ υψηλότερα επιτόκια που θα είχαν σίγουρα αφάνταστα άσχημο αντίκτυπο στα επίπεδα της οικονομικής δραστηριότητας, ενώ η καταποντισμένη λίρα θα έσπρωχνε προς τα πάνω τις τιμές των εισαγόμενων προϊόντων φέρνοντας ως αποτέλεσμα μια βαθιά τομή στον τρόπο με τον οποίο ζούμε..

Στη χειρότερη περίπτωση, μπορεί να βρισκόμασταν παγιδευμένοι μέχρι θανάτου σε υψηλότατα επιτόκια που θα ζητούσαν διαρκώς κι άλλο δανεισμό κοκ. Η μόνη έξοδος από το εφιαλτικό σενάριο θα ήταν να ανατρέξουμε στο 1976, βάζοντας περισσότερα μηδενικά στο τέλος του νομίσματος, υπογράφοντας τελικά ένα φτηνό δάνειο σωτηρίας από το ΔΝΤ και ακολουθώντας ένα πρόγραμμα αυστηρής λιτότητας, πιο σκληρό από ό,τι έχει τολμήσει μέχρι σήμερα να επιβάλει ο κύριος Όσμπουρν.

Αντίθετα όμως, το τρένο της καταστροφής εκτροχιάστηκε στην Αθήνα. Χάρη στους Έλληνες, το ευρώ μετατράπηκε από ασφαλή παράδεισο σε νόμισμα της κρίσης και η λίρα έφτασε να μοιάζει με λιγότερο ρίσκο. Καθώς η Πορτογαλία και η Ιρλανδία ακολούθησαν τον δρόμο της Ελλάδας, με την Ισπανία και την Ιταλία να μπαίνουν επίσης στη λίστα με τις προβληματικές χώρες, οι αγορές συνειδητοποίησαν ότι αν όλο το βάρος των χρεωκοπημένων χωρών του Club Med έπεφτε στους ώμους των φορολογούμενων Γερμανών, ή ακόμη και των Γάλλων, τότε δεν υπήρχε καμία απολύτως λύση.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι το ΗΒ είχε τελικά τον χώρο του να "αναπνεύσει" και να μειώσει τα χρέη του σε μεγέθη που κουμαντάρονται πιο εύκολα. Οι απειλές υπάρχουν ακόμη, και οι επενδυτές δεν σταμάτησαν να "ψάχνονται" αλλά προς το παρόν μπορούμε να δανειστούμε τόσο φτηνά όσο οι Γερμανοί, παρά την ασύγκριτα χειρότερη οικονομική μας κατάσταση.
Κόλαση επί Γης για τους Έλληνες

Αλλά αλίμονό μας αν οι Γερμανοί αποφασίσουν να βγουν από τη ζώνη του ευρώ, όπως είναι πολύ πιθανό, πριν προλάβουμε να αποκαταστήσουμε την τάξη στα δημόσια οικονομικά μας. Στην περίπτωση αυτή, η λίρα θα μπορούσε κάλλιστα να ποδοπατηθεί από το γερμανικό μάρκο που αντίθετα θα ανέβαινε με ταχύτατους ρυθμούς. Με λίγα λόγια, καλό θα ήταν να μην αρκεστούμε στην καλή μας τύχη.

Το κείμενο υπογράφει ο καθηγητής στο πανεπιστήμιου του Κάρντιφ, Λόρενς Κόπλαντ (Laurence Copeland), και όπως ξεκαθαρίζεται από την αρχή, "οι απόψεις που εκφράζει είναι καθαρά δικές του".
via http://www.e-go.gr/news/article.asp?catid=28318&subid=2&pubid=129393250