Αγωνιζόμενοι κάτοικοι από την Ιερισσό και το Κίνημα Ενάντια στην Εξόρυξη Χρυσού ώς το Αντιφασιστικό Μέτωπο Μαγνησίας και τον Αντιφασιστικό συντονισμό Αθήνας – Πειραιά, πολίτες κάθε ηλικίας, αλλά κυρίως νέοι καταφθάνουν στην Κεφαλονιά, σε ένα από τα πιο πετυχημένα και μακροβιότερα πολιτικά κάμπινγκ. Καθημερινά πραγματοποιούνται πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, με συζητήσεις και σεμινάρια για τα κινήματα κατοίκων, το αντιφασιστικό μέτωπο, την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής αλλά και την απάντηση των αντιφασιστών οπαδών.

Κατάμεστη από κόσμο -Κεφαλονίτες και κατασκηνωτές- ήταν η συζήτηση της Κυριακής, που διοργάνωσε η διεθνής σοσιαλιστική οργάνωση «Ξεκίνημα», με το επίκαιρο ερώτημα: «Αριστερά στην κυβέρνηση. Τι σημαίνει;». Ομιλητές ήταν ο τοπικός συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ Αργοστολίου Στέλιος Ματαράγκας και ο Ανδρέας Παγιάτσος από το Ξεκίνημα, σε μια κουβέντα που κράτησε ώς αργά το βράδυ με δεκάδες παρεμβάσεις από το κοινό.

Τη διεθνιστική αλληλεγγύη υπογραμμίζουν τόσο τα ξενόγλωσσα αντιφασιστικά πανό και οι αφίσες, όσο και η παρουσία αντιφασιστών από όλο τον κόσμο -από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ώς το Καζακστάν-, αλλά και ακτιβιστές από το αντιπολεμικό κίνημα του Ισραήλ που αντιδρούν στους βομβαρδισμούς της Γάζας, υπερασπιζόμενοι τον παλαιστινιακό λαό.

Με τη βοήθεια διερμηνέα παρακολούθησαν από την πρώτη μέρα τις συζητήσεις το γκρουπ Ιρλανδών ακτιβιστών, στην πλειονότητά τους στελέχη του ιρλανδικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας που ανήκει στην ίδια παγκόσμια ομάδα με το Ξεκίνημα (CWI- Commitee for a workers International – Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή) και εκλέγει δύο βουλευτές.

«Μην πιστεύετε τα ψέματα που σας λένε ότι τάχα η Ιρλανδία ανέκαμψε από την κρίση. Καμία ανάκαμψη δεν ήρθε», μας λέει ο Oisin από το Δουβλίνο. «Μας είπαν ότι αν πάρουμε το φάρμακό μας, δηλαδή αποδεχτούμε τα μέτρα λιτότητας, θα ξεπεράσουμε την κρίση. Εφερναν μάλιστα ως παράδειγμα προς αποφυγήν την Ελλάδα και τις διαδηλώσεις. Ομως η κρίση δεν ξεπεράστηκε, παρά μόνο για τους λίγους πλούσιους που μέσα στην κρίση πλούτισαν περισσότερο».

Η Emma μάς εξηγεί πώς η στεγαστική κρίση που ξέσπασε, δημιουργώντας μια νέα κοινωνική κατηγορία, τους ημι-άστεγους, πλήττει κυρίως μονογονεϊκές οικογένειες γυναικών με παιδιά και εργαζόμενους φτωχούς.

Περισσότερες από 100.000 οικογένειες υπολογίζεται ότι έχουν ανάγκη στέγασης στην Ιρλανδία, αριθμός τεράστιος αν αναλογιστεί κανείς ότι το Δουβλίνο δεν ξεπερνά το ένα εκατομμύριο κατοίκους. Νέες κοινωνικές κατοικίες, πάγωμα στις αυξήσεις ενοικίων και βέτο στις εξώσεις είναι τα βασικά αιτήματα ενός κινήματος που γεννιέται, ενώνοντας Ιρλανδούς και μετανάστες με το κοινό αίτημα της στέγασης για όλους.

Ενα κίνημα που δεν έχει τις διαστάσεις της Ισπανίας, αλλά έχει μεγάλη δυναμική και αντιπροσωπευτικότητα, καθώς αγκαλιάζει εξίσου δανειολήπτες που χάνουν το σπίτι τους.

Διεθνιστικό άρωμα

Ανάμεσα στα πολύγλωσσα πανό -το κεντρικό με τη μορφή του Παύλου Φύσσα και το καλωσόρισμα-φόρο τιμής στον δολοφονημένο Γάλλο αντιφασίστα Meric Clement-, τα μπλουζάκια με τον Λέον Τρότσκι και τα ημερολόγια από την Τουρκία και την εξέγερση του πάρκου Γκεζί, το κεφαλονίτικο κάμπινγκ γνωρίζει ένα άλλο είδος τουρισμού -χαμηλού προϋπολογισμού αλλά υψηλής προστιθέμενης αξίας, με αντιφασιστικό χαρακτήρα και διεθνιστικό άρωμα.
http://www.efsyn.gr/?p=221120