Στη γειτονιά των εργατικών κατοικιών η σιωπή σε διαπερνά το ίδιο όπως και το κρύο. Εδώ κανείς δεν πλησιάζει εύκολα. Τα σπίτια δείχνουν έτοιμα να πέσουν. Βαριά πληγωμένα από τα Ρίχτερ, οι τοίχοι έχουν ανοίξει στα δύο. Σε αυτήν τη γειτονιά σχεδόν όλοι έχουν μείνει άστεγοι. «Τίποτα δεν μας έμεινε. Είμαστε ξεκρέμαστοι», μονολογεί ο Πέτρος Παπαϊωάννου, γέννημα-θρέμμα Ληξουριώτης. Δουλεύει στη ΔΕΗ 31 χρόνια κι έμενε στις εργατικές κατοικίες με τη γυναίκα και τις δύο του κόρες. Μετά τον πρώτο σεισμό τούς είπαν να φύγουν από το σπίτι. Ο δεύτερος το αποτελείωσε. «Το πρώτο πράγμα που θυμήθηκα μόλις ένιωσα τον σεισμό ήταν ο πατέρας μου. Είπα "τώρα τελειώσαμε κι εμείς"». Ο πατέρας του Πέτρου, ο Παναγής Παπαϊωάννου, σκοτώθηκε στον σεισμό του 1953. Ηταν φωτογράφος και τα φονικά Ρίχτερ τον βρήκαν με το τριπόδι του να φωτογραφίζει.

Στην ίδια γειτονιά έμενε και ο Χαράλαμπος Αρακλησιάνος, 48 χρονών, δύτης στα ιχθυοτροφεία της Κεφαλονιάς. Και το δικό του σπίτι έχει ένα κίτρινο Χ απέξω. Από τον πρώτο σεισμό κιόλας. Χρωστάει 10 δόσεις από επισκευαστικό δάνειο του ΟΕΚ κι έχει τρία παιδιά, αγόρια. Ο μεγάλος δίνει φέτος Πανελλαδικές. «Με τι κουράγιο να ξεκινήσουμε από την αρχή; Τα παιδιά θέλουν τώρα σπρώξιμο για να ξεκινήσουν τη ζωή τους και εμείς σπρώξιμο για να συνεχίσουμε». Κοιμάται με τη γυναίκα του, τα τρία παιδιά του και την 90χρονη μάνα του στον μπατζανάκη του. Δεκατρία άτομα σε 2 δωμάτια. «Η γυναίκα μου δουλεύει εποχιακή σε ξενοδοχείο. Επαθε κι αυτό χοντρές ζημιές. Θα δείξει ο χρόνος αν ορθοποδήσουμε»... Ενώ μιλάμε έξω από το κατεστραμμένο σπίτι του μας πλησιάζουν αστυνομικοί για έλεγχο. Περιπολούν διαρκώς για τον φόβο λεηλασιών και πλιάτσικου. Αυτές οι εργατικές κατοικίες ήταν για άλλο μέρος της Ελλάδας, υποστηρίζει ο Παναγιώτης Κουρούκλης, Ληξουριώτης μηχανικός - τεχνολόγος. «Τις έχτισαν με προδιαγραφές διαφορετικές από ό,τι άλλα σπίτια στην Κεφαλονιά», λέει. Στο κλειστό γυμναστήριο του Ληξουρίου, όπου μεταφέρθηκαν οι τρόφιμοι του γηροκομείου, συναντάμε την 56χρονη Μαρία Σαμπράμη με την 37χρονη κόρη της Ανθούλα, μια ακόμη οικογένεια από τις εργατικές κατοικίες που ξεσπιτώθηκε. Το γυμναστήριο έχει γίνει σημείο συνάντησης για πολλούς Ληξουριώτες. Εδώ δεν φοβούνται να μπουν μέσα.
Βαριά πληγωμένα από τα Ρίχτερ είναι τα σπίτια στη γειτονιά των εργατικών πολυκατοικιών.

Ερχονται να δουν γνωστούς, να πουν μια κουβέντα, να ξεμουδιάσουν από τα αυτοκίνητα, να κοιμηθούν στα στρώματα. Το σπίτι το είχαν πάρει με κλήρωση πριν από 30 χρόνια. Το πλήρωσαν 3,5 εκατομμύρια δραχμές. Και τώρα είναι στον δρόμο. Μένουν σε σπίτι συγγενών τους που λείπουν στην Αθήνα. «Δεν σκεφτόμαστε τίποτε. Ελπίζουμε να γίνει κάτι να μας βοηθήσουν. Αν μας βάλουν σε κοντέινερ, πάει, ξεχαστήκαμε. Δεν ξέρουμε κιόλας, όλο υποσχέσεις είναι». Τη μέρα κάνουνε βόλτες έξω από το κατεστραμμένο τους σπίτι. Αλλά «το δύσκολο είναι το βράδυ».

Πίσω από το γυμναστήριο έχουν φτάσει κοντέινερ για τα σχολεία. Ενας υπεύθυνος από το γηροκομείο λέει στους αστυνομικούς να ρίχνουν πού και πού μια ματιά, επειδή έχουν μέσα αιρκοντίσιον.

ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
«Καμπανάκι» για την Ιακωβάτειο Βιβλιοθήκη

Σήμα κινδύνου εκπέμπει ένα από τα ωραιότερα δείγματα επτανησιακής αρχιτεκτονικής των μέσων του 19ου αιώνα, η Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη Ληξουρίου, που υπέστη σημαντικές ζημιές από τα ανελέητα Ρίχτερ. Το αρχοντικό του 1866 ήταν οικία της ονομαστής κεφαλονίτικης οικογένειας Τυπάλδου - Ιακωβάτου, με μεγάλη προσφορά στα γράμματα και την επιστήμη. Εκτός από βιβλία, σπουδαία εκκλησιαστικά κειμήλια και μια αξιόλογη συλλογή εικόνων, η βιβλιοθήκη φιλοξενεί αρχείο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, επειδή ο Κ. Ιακωβάτος ήταν σχολάρχης της Σχολής στην Πόλη.

Οταν τυφλώθηκε, τον έφεραν στο Ληξούρι και μαζί του πήρε το αρχείο με χειρόγραφα, σπάνιες εκδόσεις κ.ά. Κάθε δωμάτιο έχει οροφογραφίες. «Η Ιακωβάτειος Βιβλιοθήκη εκπέμπει σήμα κινδύνου. Το κτίριο έχει πάθει μεγάλες ρηγματώσεις, έχουν πέσει σοβάδες και κάποιοι τοίχοι έχουν ανοίγματα. Εχουν πέσει προθήκες και αρκετός αριθμός βιβλίων. Η καταστροφή είναι μεγάλη», εξηγεί ο Γεράσιμος Γαλανός, εκπαιδευτικός και μέλος της εφορευτικής επιτροπής της Βιβλιοθήκης.
Κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους, στο γυμναστήριο της πόλης και σε συγγενείς και φίλους

ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ
via http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63960528