Όταν μια χώρα απευθυνθεί «επίσημα» στο ΔΝΤ (οι «προεργασίες» έχουν ξεκινήσει ένα χρόνο πριν) για «δανειοδότηση» (κατά κανόνα έχοντας «αποκλειστεί» από τις «Αγορές»), τότε εφαρμόζεται ένα «πρόγραμμα» με πολλά διαφορετικά στάδια το οποίο πρέπει να επιβάλλουν οι (διεφθαρμένες, χρηματιζόμενες ή και παντοιοτρόπως εκβιαζόμενες) κυβερνήσεις της χώρας αυτής αφ’ ενός για να λάβουν τα δάνεια και αφ’ ετέρου για να μην απομονωθούν εντελώς από τα διεθνή τοκογλυφικά κεφάλαια. Αλλιώς δεν τη βγάζουν. Στο στημένο παιγνίδι φυσικά συμμετέχουν κι αυτά (τα τοκογλυφικά κεφάλαια δηλαδή), αποκόπτοντας εντελώς τη χώρα από τον δανεισμό με βιώσιμα επιτόκια. Σας θυμίσει κάτι;
Το βασικότερο σημείο του «προγράμματος» (εκτός της άγριας λιτότητας και της ακόμη αγριότερης οριζόντιας ισοπεδωτικής υπερφορολόγησης, κι εκτός ακόμα από την περιβόητη «δημοσιονομική προσαρμογή - εξυγίανση» με τον δραματικό περιορισμό των δημοσίων επενδύσεων και των κοινωνικών παροχών: υγεία, παιδεία, πρόνοια, άμυνα, ασφάλεια) δεν είναι άλλο από το ξεπούλημα. Λέγεται και Ιδιωτικοποίηση κομψά, αλλά στην ουσία δεν πρόκειται παρά για εκποίηση σε εξευτελιστικές τιμές των κοινωφελών, των κερδοφόρων, καθώς και των στρατηγικών επιχειρήσεων του Δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων όλων των υποδομών (ύδρευση, ηλεκτροδότηση, αγωγοί, λιμάνια, αεροδρόμια, κ.λ.π.) Ας θυμηθούμε λίγο τον ΟΠΑΠ, ας θυμηθούμε την «εξαγορά» της Αγροτικής Τράπεζας από τον όμιλο Πειραιώς με εξευτελιστικότατο τίμημα (στην Αγροτική Τράπεζα είναι υποθηκευμένο το σύνολο σχεδόν της αγροτικής γης), ας θυμηθούμε το μέγα σκάνδαλο με τον Αστέρα Βουλιαγμένης για το οποίο επενέβησαν εισαγγελείς και οσονούπω περιμένουμε την άσκηση διώξεων. Όσο για το πολύπαθο «Ελληνικό» (το πρώην αεροδρόμιο), αυτό που επί Γιωργάκη το Υπουργείο Οικονομικών το εκτιμούσε στα 5 δις, αργότερα εκτιμήθηκε από το ΤΑΙΠΕΔ περί το 1,2 – 1,4 δις και τώρα με τιμή εκκίνησης τα 430 εκ. το κατακυρώνουν εντός των ημερών στον και μοναδικό «διαγωνιζόμενο» κ. Σπύρο Λάτση…
Μιλώ ωστόσο για χώρες της Αφρικής, της νοτιοανατολικής Ασίας και της Λατινικής Αμερικής από Μεξικό και κάτω. Αφού υποδούλωσαν ολόκληρη την Αφρική εξαθλιώνοντας τους εκεί πληθυσμούς κι αρπάζοντας τις πλουτοπαραγωγικές (κυρίως ενεργειακές) τους πηγές (μόνο η Μποτσουάνα αντιστάθηκε, η οποία σύμφωνα με τον J. Stieglitz, εμήνυσε στο ΔΝΤ να «εξαϋλωθεί», να εξαφανιστεί από την επικράτειά της) προχώρησαν μετά κατά Ασία μεριά, στην Άπω Ανατολή, φτάνοντας μέχρι την Κορέα (είναι γνωστά τα γεγονότα με την Κορέα). Εδώ σθεναρή αντίσταση πρόβαλε η ηρωική Σρι Λάνκα η οποία και έκλεισε το υποκατάστημα του ΔΝΤ στη χώρα της. Παράλληλα «δουλεύανε» με τη Λατινική Αμερική (το Περού ήταν η πρώτη χώρα που απευθύνθηκε στο ΔΝΤ στα 1954, για να ακολουθήσει η Χιλή στα 1956). Σήμερα κι αφού ξήλωσαν και λεηλάτησαν ολόκληρη τη συγκεκριμένη ήπειρο των 400 περίπου εκατομμυρίων ψυχών, θεωρούνται από τους κατοίκους εκεί ως ο «Εχθρός Νο 1» (ακολουθεί η Παγκόσμια Τράπεζα και τα πολυεθνικά χρηματοπιστωτικά αρπακτικά «ιδρύματα», σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενεργήθηκε το 2006).
Κι αφού σ’ αυτές τις 3 προαναφερθείσες ηπείρους δεν θέλουν να τους βλέπουνε ούτε ζωγραφιστούς, οι δολοφόνοι του ΔΝΤ βρήκαν πεδίο δόξης λαμπρόν την Ευρώπη. Ξεκίνησαν αρχικά με τις χώρες του πρώην «υπαρκτού», Τσεχία, Ουγγαρία, Ρουμανία κ.λ.π. (η πρώην Γιουγκοσλαβία επειδή τους έφτυσε, της έστειλαν ακολούθως το ΝΑΤΟ), Τουρκία φυσικά, χώρες που τις ελέγχουν πλέον ασφυκτικά και που τις πάνε από χρεοκοπία σε χρεοκοπία. Σειρά της ευρωζώνης ύστερα, με την Ελλάδα ως πειραματόζωο (γιατί οι μέθοδοί τους εξελίσσονται κι οι ίδιοι «προχωρούν» έχοντας αναγάγει το Έγκλημα σε επιστήμη –«μανούλες» πλέον στην αποσταθεροποίηση), αλλά και Ιρλανδία, Πορτογαλία. Διαφεύγουνε προς το παρόν Ισπανία – Ιταλία. Το μέγα λάθος τους ωστόσο ήταν πρόσφατα η Ουκρανία. Αλλά πιστεύω ότι ο τάφος τους θα είναι εδώ, στη μικρή, ταπεινή, «ανίσχυρη» Ελλαδίτσα. Και μάλιστα με τρόπο που ούτε το φαντάστηκαν. Γιατί ετούτο τον λαό δεν μπόρεσαν να τον ζυγίσουνε σωστά τα θλιβερά κωλόπαιδα, τα επονομαζόμενα και Chicago boys. Και δεν θα ξέρουν από πού τους ήρθε.
Υ.Γ.: Ο περιβόητος Badu. Ένας πρώην οικονομολόγος τους για ειδικές αποστολές (ένα είδος Πολ Τόμσεν). Στην επιστολή παραίτησής του γράφει: «… Σήμερα παραιτούμαι από το προσωπικό του ΔΝΤ, ύστερα από δώδεκα χρόνια στο εξωτερικό ως αξιωματούχος του «ταμείου», κατά τη διάρκεια των οποίων, με όπλα τα φάρμακά σας και τα τεχνάσματά σας, εφορμούσα σαν αρπακτικό γεράκι εναντίον των κυβερνήσεων και των λοιπών λαών της Λατινικής Αμερικής. Για μένα η παραίτησή μου είναι μια ανεκτίμητη απελευθέρωση, επειδή με αυτό τον τρόπο κάνω το πρώτο μεγάλο βήμα που θα μου επιτρέψει να ελπίζω ότι θα μπορέσω να ξεπλύνω τα χέρια μου από αυτό που στα μάτια μου είναι το αίμα εκατομμυρίων φτωχών και πεινασμένων ανθρώπων. (…) Ξέρετε, το αίμα είναι τόσο πολύ, που κυλάει σε ποτάμια, ενώ όταν στεγνώνει σχηματίζει επάνω μου κρούστα. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει αρκετό σαπούνι σε ολόκληρο τον κόσμο για να καθαριστώ από όλα όσα έκανα στο όνομά σας…»
* καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου του Ιονίου.
Φωτό από το www.meganisitimes.gr