Στις 29/8 ψηφίσθηκε στη βουλή από την κυβερνητική μνημονιακή πλειοψηφία η παραχώρηση του μονοπωλίου των λαχείων έναντι 190 εκατομμυρίων ευρώ, σε μία Κοινοπραξία. Στην εν λόγω λοιπόν κοινοπραξία, συμμετέχουν κατά 67% ο ιδιωτικοποιημένος ΟΠΑΠ, και από 16,5% έχουν η Intralot, γνωστού έλληνα επιχειρηματία και μια άλλη εταιρία. Το κράτος απεμπολεί το δικαίωμά του στην ίδρυση νέων λαχείων, αφού αυτά θα είναι ανταγωνιστικά προς τα ιδιωτικά λαχεία και θα μειώνουν το κέρδος του ΟΠΑΠ που θα έχει για 12 χρόνια τουλάχιστον, (διότι έχετε προβλέψει στον νόμο και δικαίωμα επέκτασης της σύμβασης) το κρατικό μονοπώλιο των λαχείων.
Να σημειωθεί σε αυτό το σημείο ότι ο ΟΠΑΠ, πριν το ΤΑΙΠΕΔ ξεπουλήσει το 33% των μετοχών του έναντι 650 περίπου εκατομμυρίων ευρώ, είχε αποκτήσει την άδεια για τα Κρατικά Λαχεία η αξία της οποίας υπερβαίνει τα 700 εκατομμύρια ευρώ. Και σήμερα, έρχεται ο ΟΠΑΠ να αγοράσει τα Κρατικά Λαχεία έναντι 190 εκατομμυρίων, με μία σύμβαση που το ποσό που εγγυάται στο ελληνικό δημόσιο για τα επόμενα 12 χρόνια είναι μόλις 580 εκατομμύρια ευρώ, την ίδια στιγμή που, όπως γράφεται στην Έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, εκτιμάται σύμφωνα με τα καθαρά κέρδη των τριών τελευταίων ετών, που σημειωτέον αποτελούν τα χαμηλότερα κέρδη που προκύπτουν από τα Λαχεία την τελευταία δεκαετία, εκτιμάται λοιπόν ότι θα εισπράττονταν 984 εκατομμύρια ως έσοδα για τον κρατικό προϋπολογισμό, σύμφωνα με το υφιστάμενο καθεστώς λειτουργίας, χωρίς δηλαδή να βελτιώσουμε την λειτουργία τους στο ελάχιστο, και αφήνοντας τα, κρατικά. Μπορεί να μπούμε και μέσα δηλαδή!
Βλέπουμε ότι η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται έναντι “πινακίου φακής” σε ποικιλώνυμα συμφέροντα ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης σε ένα πλαίσιο δημοκρατικού προγραμματισμού και σχεδιασμού με κριτήρια αξιοκρατίας και δημόσιου συμφέροντος. Ακόμα και οι ιδιαίτερα κερδοφόρες λειτουργίες του δημοσίου τομέα, οι οποίες θα μπορούσαν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην έξοδο της χώρας μας από την κρίση, παραδίδονται στις ορέξεις της τρόικας και των ντόπιων αρπακτικών.
Επαναλαμβάνουμε όμως, ότι όποιος νομίζει ότι μπορεί να χαρίζει κερδοφόρους οργανισμούς σε φίλους και γνωστούς σαν να ήτανε κληρονομιά του, είναι γελασμένος. Κανείς δεν έχει ασυλία.
Οι δημόσιοι οργανισμοί πρέπει να παραμείνουν στο Δημόσιο και ιδιαίτερα αυτή την περίοδο τα κέρδη τους να πηγαίνουν στα ασφαλιστικά ταμεία και για την ανακούφιση των κοινωνικών στρωμάτων που καταστρέφονται από την ολέθρια μνημονιακή πολιτική.