Η υπουργική απόφαση επικαλείται «επιστημονικούς λόγους», αλλά θα πραγματοποιείται χωρίς την παρουσία επιστημόνων, με μοναδική υποχρέωση των συγκεκριμένων ψαράδων τη συμπλήρωση ενός εντύπου καταγραφής!

Η απόφαση του πρώην υπουργού αναφέρει βέβαια ότι «το αλίευμα πρέπει να περιορίζεται στην απολύτως απαραίτητη ποσότητα και να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για τις ανάγκες της αλιευτικής έρευνας», αλλά αυτό γίνεται χωρίς την παρουσία επιστημόνων που θα συγκεντρώσουν τα δεδομένα και θα τεκμηριώσουν την έρευνα!

Όπως τονίστηκε άλλωστε στη σύσκεψη, βάση της υπ. απόφασης για την πειραματική αλιεία, τα συγκεκριμένα αλιεύματα δεν θα έπρεπε να πωλούνται, παρόλα αυτά όμως διακινούνται κανονικά στη ελληνική αγορά. Από τα αλιεύματα λοιπόν που πωλούνται παράνομα είναι αυτονόητο ότι ο κάθε αλιέας έχει το ελεύθερο να περιγράψει την ψαριά του κατά το δοκούν, και όχι με βάση τα πραγματικά στοιχεία.

Το παράδοξο είναι ότι τα αναξιόπιστα στοιχεία που θα συλλέξουν οι ψαράδες, μαζί με δεδομένα που συλλέχθηκαν στις αρχές 2000, θα αποτελέσουν τη βάση νέας επιστημονικής μελέτης για τη διαχείριση του αλιευτικού εργαλείου της βιντζότρατας. Μία μελέτη που δεν συμβαδίζει με τα ευρωπαϊκά δεδομένα και τα δεδομένα καμίας πολιτισμένης χώρας. Αναπόφευκτα θα απορριφθεί από τις ευρωπαϊκές αρχές, οδηγώντας και στην οριστική κατάργηση του αλιευτικού εργαλείου της βιντζότρατας (και όχι στην βελτίωση του συγκεκριμένου τρόπου αλιείας , που θα έπρεπε να ήταν ο στόχος της μελέτης).

Στη σύσκεψη συμμετείχαν εκπρόσωποι της Περιφέρειας, του Λιμεναρχείου Πειραιά, επιστήμονας από το ΕΛΚΕΘΕ, το Αρχιπέλαγος και εκπρόσωποι φορέων των παράκτιων αλιέων από πολλές περιοχές της Ελλάδας (Ευβοϊκός, Κυκλάδες, αν. Αιγαίο κλπ), καθώς και αλιείς βιντζότρατας.

Η συζήτηση ήταν έντονη και φορτισμένη, καθώς οι παράκτιοι αλιείς νιώθουν μεγάλη αγανάκτηση με τα πεπραγμένα της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά και το ρόλο που παίζουν οι εκάστοτε μελέτες και μελετητές, που επί χρόνια στηρίζουν τα συμφέροντα συγκεκριμένων συντεχνιών, και όχι τη βιωσιμότητα της αλιείας και το δημόσιο συμφέρον. Είναι γεγονός άλλωστε ότι οι αλιείς αισθάνονται ιδιαίτερα ευάλωτοι, καθώς με την σκόπιμη κατάργηση των συλλογικών τους οργάνων, δεν μπορούν πλέον να αντιδρούν συλλογικά και οργανωμένα και να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της αλιείας και του κλάδου τους”.

Το Αρχιπέλαγος κάνει λόγο για σκανδαλώδη “επιστημονική έρευνα” και κατονομάζει ως υπέρμαχο τον κ. Καβαδδά, ιχθυολόγο από το ΕΛΚΕΘΕ.

Επισημαίνει δε ότι με τον τρόπο που σχεδιάστηκε και υλοποιείται η έρευνα αυτή “αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο τα τελευταία χρόνια εκτελούνται κατά παραγγελία έρευνες από ανθρώπους που κρύβονται πίσω από δημόσια ιδρύματα, εξυπηρετώντας συμφέροντα συντεχνιών και όχι το δημόσιο συμφέρον”.

Έπειτα από δύο ώρες επίμονων ερωτήσεων, τόσο από πλευράς των αλιέων όσο και από πλευράς του Αρχιπελάγους, το Ινστιτούτο υποστηρίζει ότι “η προσπάθεια του κ. Καβαδδά να καλύψει με επιστημονικοφανή λόγο, τα κενά, τα ερωτηματικά και το σκανδαλώδη σχεδιασμό αυτής της έρευνας, έπεσαν στο κενό”.

Βέβαια τόσο η συγκεκριμένη «έρευνα» όσο και η σχετική υπουργική απόφαση, είναι αποτέλεσμα της συνέργειας πολλών, που μέσα από τις θεσμικές τους θέσεις εδώ και δεκαετίες έχουν συμβάλει τα μέγιστα στο άδειασμα των θαλασσών μας και στην αποδόμηση της μικρής παράκτιας αλιείας.

Το Αρχιπέλαγος ενημερώνει ότι βρίσκεται σε διαδικασία ενημέρωσης με τεκμηριωμένα στοιχεία των νέων αρμόδιων υπουργών, για όλη αυτή την κατάσταση, πάντα σε στενή συνεργασία με δεκάδες αλιευτικούς φορείς ανά την Ελλάδα, με σκοπό να μην υιοθετηθούν τα κακώς κείμενα και οι πρακτικές του παρελθόντος από τη νέα κυβέρνηση.

—Διαμάχη για τη μηχανότρατα λίγες μέρες πριν τις εκλογές

Σημειώνεται ότι λίγες μέρες πριν τις πρόσφατες εκλογές, στις 21 Ιανουαρίου, εκπρόσωποι των παράκτιων αλιευτικών φορέων από κάθε γωνιά της Ελλάδας συγκεντρώθηκαν στη Γενική Διεύθυνση Βιώσιμης Αλιείας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.

Η συνάντηση είχε θέμα την πρόταση του υπουργείου για την επαναφορά της δυνατότητας αλιείας με μηχανότρατα σε ελάχιστη απόσταση ενός ναυτικού μιλίου από τη στεριά, ενάντια στην ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία.

Σύμφωνα με το Αρχιπέλαγος, η πρόταση της απελθούσας ηγεσίας του υπουργείου για την επαναφορά της αλιείας στο ένα ναυτικό μίλι από τη στεριά, εξυπηρετούσε ουσιαστικά τους 300 μεγαλοπλοιοκτήτες της βιομηχανικής αλιείας και βασιζόταν σε ένα άκρως αμφιλεγόμενο διαχειριστικό σχέδιο για την αλιεία με μηχανότρατα, το οποίο ουσιαστικά επιχειρεί να καταργήσει την ευρωπαϊκή και την ελληνική νομοθεσία.

—Ανεξέλεγκτη η υπεραλίευση στη Μεσόγειο

Κι ενώ η ελληνική νομοθεσία δεν προστατεύει τις ελληνικές θάλασσες από την υπεραλίευση, πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρει ότι το 96% τουλάχιστον των βυθόβιων ψαριών της Μεσογείου υπεραλιεύεται, ενώ για τα πελαγικά είδη, όπως η σαρδέλα και ο γαύρος, το αντίστοιχο ποσοστό ξεπερνά το 71%.

Σύμφωνα με τα επιστημονικά στοιχεία η Μεσόγειος είναι πιο ευάλωτη από άλλες θαλάσσιες περιοχές, όπου οι πληθυσμοί των ψαριών φαίνεται ότι ανακάμπτουν μετά τη λήψη ορισμένων μέτρων. Για παράδειγμα, στην περιοχή του Βορειοανατολικού Ατλαντικού, η οποία περιλαμβάνει τη Βαλτική και τη Βόρεια Θάλασσα, η υπεραλίευση μειώθηκε. Από το 86% που ήταν το 2009 (υπεραλιεύονταν τα 30 από τα 35 αποθέματα που είχαν εξεταστεί) έπεσε στο 41% το 2014 (19 από 46 αποθέματα).

Την αυξημένη απειλή για τη βιοποικιλότητα των ψαριών στη Μεσόγειο σημειώνει και αντίστοιχη έρευνα της Greenpeace, σύμφωνα με την οποία η υπεραλίευση στη Μεσόγειο και τις ελληνικές θάλασσες φτάνει το 82%, ως μέσο όρο, έναντι 63% των ψαριών στον Ατλαντικό Ωκεανό, ενώ αντίστοιχα συμπεράσματα εξάγει και έρευνα του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ).

Η τελευταία αυτή έρευνα που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Current Biology διαπιστώνει πως μετά το 1990 έχει μειωθεί πολύ η ηλικία των ψαριών που αλιεύονται, με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνουν να αναπαραχθούν.

Σύμφωνα με τα υπολογιστικά μοντέλα που χρησιμοποίησαν οι ερευνητές (Παρασκευάς Βασιλακόπουλος επικεφαλής, Χρήστος Μαραβέλιας και Γιώργος Τσερπές), τα ιχθυαποθέματα θα ήταν πολύ πιο ανθεκτικά στην υπεραλίευση αν τα ψάρια πιάνονταν λίγα χρόνια αφότου έφταναν στην αναπαραγωγική ωριμότητά τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για βυθόβια ψάρια (δηλαδή ζουν κοντά στον βυθό), όπως ο μπακαλιάρος και το μπαρμπούνι, και τα οποία αποτελούν στόχο των σαρωτικών διχτυών που ρίχνουν οι τράτες.

Η ποσότητα των ψαριών που αλιεύεται στη Μεσόγειο είναι μεγάλη, ξεπερνά το 1,5 εκατομμύριο τόνους το έτος, ενώ όπως έχει ανακοινώσει η Greenpeace το 83% των τόνων και των ξιφιών που αλιεύονται είναι μικρότερα του επιτρεπόμενου μεγέθους.

Σύμφωνα με τη Διεθνής Ενωση για τη Διατήρηση της Φύσης, η οποία εκδίδει τον Κόκκινο Κατάλογο των Ειδών, στον οποίο περιλαμβάνονται τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, έχει προειδοποιήσει πως η υπεραλίευση, η μόλυνση, η απώλεια των φυσικών τους ενδιαιτημάτων και η κλιματική αλλαγή απειλούν με εξαφάνιση 43 είδη θαλάσσιας ζωής της Μεσογείου μέσα στα επόμενα 40 χρόνια. Μεταξύ των 15 ειδών που διατρέχουν άμεσο ενδεχόμενο αφανισμού τα 14 είναι σαλάχια και καρχαρίες. Οι χελώνες, τα δελφίνια, τα λαβράκια, οι ροφοί, η μουρούνα και ο κιτρινόπτερος τόνος θεωρούνται απειλούμενα ή ευάλωτα σε μείωση πληθυσμού.

Photo: Αρχιπέλαγος
http://www.econews.gr/2015/02/11/alieia-vintzotrata-120545/