Το σκίτσο δημοσιεύτηκε στην εφημ. Ελευθερία, στις 3 Σεπτεμβρίου 1961. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 29 Αυγούστου, είχε συμβεί στο Σαμονί των Άλπεων ένα σπάνιο και εντυπωσιακό δυστύχημα, όταν ένα καταδιωκτικό της γαλλικής πολεμικής αεροπορίας που πετούσε πολύ χαμηλά έκοψε με το φτερό του το καλώδιο του τελεφερίκ που περνούσε πάνω από την κοιλάδα, με αποτέλεσμα μερικοί θαλαμίσκοι να συντριβούν στο έδαφος και άλλοι να μείνουν αιωρούμενοι στο κενό επί πολλές ώρες. Ο τελικός απολογισμός ήταν 6 νεκροί, καθώς ευτυχώς όλοι οι αιωρούμενοι διασώθηκαν. (Καθώς στο Διαδίκτυο βρίσκει πια κανείς ένα σωρό πράγματα που δεν χρειάζεται, με ένα κλικ βρίσκουμε κάποια στοιχεία για το δυστύχημα, όπως τα ονόματα του πιλότου και των θυμάτων).
Δοκιμασμένη ταχτική του Μποστ ήταν να συνδυάζει δυο άσχετα μεταξύ τους γεγονότα, ας πούμε ένα της διεθνούς ειδησεογραφίας κι ένα της εγχώριας ή να σχολιάζει την εγχώρια πολιτική παίρνοντας αφορμή από εξωτερικά γεγονότα, κι έτσι κάνει κι εδώ.
Το καλοκαίρι του 1961 η Ελλάδα βρισκόταν σε προεκλογική περίοδο αν και ακόμα δεν είχαν προκηρυχτεί οι εκλογές. Ο Μποστ φαντάζεται την τραγωδία των… Κάλπεων, δηλαδή την ήττα της ΕΡΕ στις επικείμενες εκλογές (τελικά έγιναν στις 29 Οκτωβρίου). Ο Πειναλέων με στολή πιλότου ετοιμάζεται να καταρρίψει το όχημα των σκιέρ που ταξιδεύουν για την κορυφή της Νέας Τετραετίας και η μαμα-Ελλάς του εύχεται να προκαλέσει μέγα κραδασμόν. Οι «χιονοδρομείς» που εικονίζονται είναι, από αριστερά προς τα δεξιά: Ευάγγ. Αβέρωφ, Κ. Καραμανλής, Δημ. Ροδόπουλος, Κ. Τσάτσος. Κάτω δεξιά, φυτρώνουν «αφτοφυώς», αντί για εντελβάις, διάφορα σκάνδαλα της κυβέρνησης Καραμανλή -πάνω-πάνω ο “Μέρτεν”, μια υπόθεση στην οποία έχουμε αναφερθεί αλλά δεν αποκλείεται να αναφερθούμε ξανά, και κάτω δεξιά η υπογραφή “Μποστ”.
Μερικές λεπτομέρειες έχουν γούστο, ας πούμε ότι, πέρα από την Ανεργίτσα που πάντα έχει στη μασχάλη της το “Βιβλιάριον απόρων κορασίδων”, εδώ (και σε μερικά άλλα σκίτσα) εμφανίζεται κι ο Πειναλέων να έχει υπό μάλης το “τεφτέρη”: οι εφημερίδες έλεγαν ότι ο Κ. Καραμανλής είχε πάντα μαζί του ένα τετράδιο, που το έλεγε “τεφτέρι”, στο οποίο σημείωνε τα στραβοπατήματα των υπουργών του. Μια άλλη λεπτομέρεια: το “πιραβλοκίνητον” είναι τύπου “Μποστούκας”!
Στο κείμενο της μπορντούρας ο Μποστ υπαινίσσεται ένα μικροεπεισόδιο της επικαιρότητας, που είχε κάνει αίσθηση τότε, όταν στον Λυκαβηττό, που ήταν καθιερωμένο μέρος για ραντεβουδάκια, κάποιος είχε κλέψει τα ρούχα από ένα ζευγαράκι που επιδιδόταν σε περιπτύξεις.
Να διέρχεσε πλησίον κε το γκάζη να πατάς
ως γενέος Σπαρτιάτης λέγον ταν ή επί τας
όστις εκτελεί το χρέος κε ενδόξως επιστρέφει
η πατρίς του δίδη δάφνας κε το μέτοπόν του στέφει.
Εις το πέρας αν το φέρης κε ληξάντος του αγών
οι εβγνομονών πολίτε θα σε κάνουν σμιναγόν
σκόρπισε τον ρουχισμόν τους να γυρίζουνε γυμνοί
τουρτουρίζοντες να πίπτουν εις χαράδρας κε κρημνοί.
Έχεις ούριον ανέμων κι ων αρίστη η σαιζόν
κάνε τους να μη γλυτόνουν ούτε με κονμπινεζόν.
“Κάνε τους να μη γλιτώνουν ούτε με κομπινεζόν” -αργότερα λέγαμε “τους πήρε και τα σώβρακα”!
ΥΓ Επειδή είμαστε γλωσσικό ιστολόγιο, να μην ξεχνάμε ότι λεξιλογούμε ακόμα και όταν μποστολογούμε. Για τις κάλπες και τους κάλπηδες, γλωσσικώς εννοώ, έχουμε ξαναγράψει εδώ.
http://ipaideia.gr/i-prosexis-tragodia-ton-kalpeon-mpost-1961.2e0cffa76ce9c3f3ade267f78765bceb.htm