ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ


Παρασκευή, 05 Ιουλίου 2013 10:18

«Οι κατασκευασμένες ανάγκες του καλοκαιριού»

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Η κατανάλωση αποτελεί το «οξυγόνο» αυτού που αποκαλούμε ως σύστημα(εννοώντας το πολιτικό και οικονομικό μοντέλο). Η υπερκατανάλωση λοιπόν είναι το ζητούμενο του συστήματος προκειμένου να έχουμε «ανάπτυξη». Όταν τα επίπεδα της κατανάλωσης παραμένουν στατικά το σύστημα τρικλίζει, οπότε παίρνει το ρόλο του εφευρέτη και εφευρίσκει καταναλωτικές ανάγκες! Πρόκειται για τις λεγόμενες «κατασκευασμένες ανάγκες» που στην ουσία δεν τις χρειαζόμαστε, αλλά οι διαφημίσεις και ο τρόπος ζωής που προβάλλεται απ’ τις κυρίαρχες τάσεις, φροντίζουν ώστε να γίνουν στο μυαλό μας κάτι παραπάνω από απαραίτητες...
Παραθέτω μερικές απ’ αυτές τις «κατασκευασμένες ανάγκες» που αφορούν το καλοκαίρι :

Γυαλιά ηλίου : Πρόκειται αποκλειστικά και μόνο για ένα διακοσμητικό στοιχείο που αποκρύπτει τον καθρέπτη της ψυχής μας, τα μάτια μας(και άρα τις διαθέσεις μας), ενώ παράλληλα εκφυλίζει τη λειτουργία του ματιού καθώς δεν αφήνει την κόρη να συσταλεί όπως είναι το φυσικό της να κάνει κατά την έκθεσή μας στον ήλιο. Το αποτέλεσμα είναι να ατονούν οι φυσικοί μηχανισμοί άμυνας των ματιών μας, να γινόμαστε πιο ευάλωτοι και εξαρτώμενοι ενώ δεχόμαστε περισσότερη ακτινοβολία από τις διεσταλμένες μας κόρες όταν φοράμε γυαλιά ηλίου. Ταυτόχρονα εξασφαλίζουμε και τον πλουτισμό των πολυεθνικών οίκων μόδας χάρη στη ματαιοδοξία μας.

Αντιηλιακά : Αυτά τα σκευάσματα μπλοκάρουν τις ευεργετικές για τον οργανισμό μας ηλιακές ακτίνες, ενώ παράλληλα μας «ποτίζουν» με ένα σωρό από χημικά συστατικά που αποδεικνύονται να είναι καρκινογόνα. Ο κανόνας «μη βάζεις στο δέρμα σου ό,τι δεν τρώγεται» πάει στις ελληνικές καλένδες, ενώ δεν είναι καθόλου τυχαία η αύξηση των ποσοστών των καρκίνων του μαστού σε σχέση με την εμφάνιση και τη διάδοση των αντιηλιακών(βλέπε έρευνα «Beneficial Effects of Sun Exposure of Cancer Mortality», τόμος 22, 1993, σελ.132-140). Ασφαλώς οι έρευνες που αποδεικνύουν την επικινδυνότητα των εν λόγω προϊόντων, σκονίζονται στα ράφια των φαρμακοβιομηχανιών που στο βωμό της κερδοφορίας θυσιάζουν με μεγάλη ευκολία την ανθρώπινη ζωή.

Αναψυκτικά : Όλοι θα έχουν καταλάβει νομίζω ότι τα αναψυκτικά που κυριαρχούν στα ράφια των ψυγείων, όχι μόνο δεν ξεδιψούν τους καταναλωτές αλλά τους εντείνουν το αίσθημα της δίψας λόγω των υπερβολικών ποσοτήτων ζάχαρης που διαθέτουν. Αν διαβάσει κανείς τα συστατικά που περιέχουν, θα αναγνωρίσει μόλις δύο ή τρία απ’ αυτά ενώ τα υπόλοιπα χρειάζονται κάποιον χημικό για να ερμηνευτούν... Είναι ανθυγιεινά, άχρηστα και, τα περισσότερα απ’ αυτά, εισαγώμενα.

Κλιματιστικά : Τέλος, τα κλιματιστικά που τείνουν να γίνουν status quo, αποτελούν μία συνολική απειλή ενάντια στο περιβάλλον και την υγεία μας. Όταν ο άνθρωπος συνηθίσει τον κλιματισμό, τότε η φυσιολογική ζέστη του καλοκαιριού του φαίνεται ανυπόφορη. Πρόκειται για μία ακόμη περίπτωση, όπου ο άνθρωπος απομακρύνεται από τη φύση του, γίνεται μαλθακός, ευάλωτος και εξαρτημένος. Παράλληλα, για τη λειτουργία των κλιματιστικών απαιτούνται κάθε καλοκαίρι πολύ μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Αυτό δε σημαίνει μόνο την περαιτέρω καταστροφή του περιβάλλοντος μέσω της ρύπανσης που προκαλεί η λειτουργία των εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά σημαίνει και την περαιτέρω αύξηση των καρκίνων σε περιοχές που υπάρχουν τέτοια εργοστάσια, όπως η Πτολεμαΐδα, αλλά και στο σύνολο της επικράτειας αφού όλοι είμαστε ένα. Τη στιγμή που κάποιος νησιώτης χρησιμοποιεί κλιματιστικό για να αντιμετωπίσει τη ζέστη, κάποιος κάτοικος της Πτολεμαΐδας χρησιμοποιεί τη χημειοθεραπεία για να αντιμετωπίσει τον καρκίνο... Οι ψύξεις, οι αφυδατώσεις, οι ασθένειες και τα μικρόβια που κυκλοφορούν μέσω των κλιματιστικών αποτελούν επιχειρήματα δεύτερης διαλογής χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι εξίσου σημαντικά. Θεωρώ ότι σε καμία περίπτωση τα κλιματιστικά δεν αποτελούν ανάγκη παρά σε ελάχιστες εξαιρέσεις. Υπάρχουν εταιρείες που έγιναν οικονομικές αυτοκρατορίες μέσω της πώλησης των κλιματιστικών. Και ασφαλώς υπάρχουν και οι δούλοι που στηρίζουν αυτές τις αυτοκρατορίες...

Εγώ προσπάθησα να ανοίξω μία χρήσιμη, θεωρώ, συζήτηση, για το τι πραγματικά χρειαζόμαστε. Δεν εκφράζω τη γνώμη ενός ειδικού ή κάποιου ειδήμονα στις παραπάνω κατηγορίες που αναφέρομαι, αλλά απλώς τις διαπιστώσεις και τις διασταυρώσεις που έκανα πάνω στις πληροφορίες που διαθέτω. Ο καθένας μπορεί να καταναλώνει όπως επιθυμεί, αλλά ας είναι πρώτα ενημερωμένος και προβληματισμένος για τις συνέπειες των καταναλωτικών του συνηθειών.

Αργοστόλι, 05/07/2013
Για το Κίνημα Ενσυνείδητης Κατανάλωσης,
Γιάννης Βαρούχας
https://www.facebook.com/groups/519226528099673/permalink/596094747079517/

Διαβάστηκε 126 φορές