Ένα διαβολικό απόσπασμα από τη «Φαύστα» του Μποστ, που λύνει με αλύπητο πραγματισμό το οικονομικόν πρόβλημα της Ελλάδος.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μποστ "Η Φαύστα και διάφορα διηγήματα" των εκδόσεων Μεταίχμιο. Από τον ΣΤΑΘΗ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟ (Η σκηνή διαμείβεται ανάμεσα στον ψαρά Γιάννη και την απολεσθείσα κόρη του, την οποία ξαναβρίσκει, μετά από 10 χρόνια, μέσα στην κοιλιά ενός κήτους που ψάρεψε. Η κόρη, το σκαμπρόζικο και ελαφρώς ξερόλικο Ριτσάκι, έχει δει πολλά ταξιδεύοντας, μέσα από το στόμα του κήτους όταν αυτό κοιμάται – και φυσικά γαλουχεί μετ’ επιτάσεως τους πτωχούς τω πνεύματι γονείς της. Δεν θα ξεχάσω την παράσταση της Στοάς, πριν από δεκαετίες, όταν στον ρόλο του Ριτσακίου εμφανίστηκε στη σκηνή ο Κωνσταντίνος Τζούμας, γυμνός, πανύψηλος και αδύνατος, τυλιγμένος με ψαράδικα δίχτυα και αχηβάδες στα μαλλιά. Ήταν από τις πιο ευφορικές, ελεύθερες και αβίαστες παραστάσεις που έχω δει, καθαρό θέατρο που δεν χανόταν στη μετάφραση, γιατί είχε αυτοπεποίθηση, κείμενο και έρμα. Αλλά κι εμείς τότε δεν ήμασταν οι σπασμένοι καθρέφτες που γίναμε. Ήμασταν πιο βαθείς, αλλά και πιο μονόχνοτοι, πιο Γιάννηδες, παρά Ριτσάκια. Enjoy!)