Το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελ­ληνικού χρέους, που με επιμονή απαιτεί το ΔΝΤ, θεωρείται από τον πρωθυπουρ­γό σαν το διαβατήριο για τη σταδιακή επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές. Η ελπίδα του ενισχύεται από δύο γεγονότα: Πρώτον, από το γεγονός ότι τα επιτόκια δανεισμού της Ιταλίας και της Ισπανίας παρουσιάζουν πτώση. Δεύτερον, από τα πρώτα επιτυχή βήματα της Πορτογαλίας για δική της επιστροφή στις αγορές, η οποία, όμως, αναχαιτίστηκε από την πο­λιτική κρίση σε αυτή τη χώρα.
Ο Σαμαράς θεωρεί ότι εάν πραγμα­τοποιηθεί και αυτό το «κούρεμα» κι αν δρομολογηθούν κάποιες μεγάλες επεν­δύσεις, θα μπορεί να ισχυριστεί πειστικά ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την απεμπλοκή από το Μνημόνιο. Ένας ισχυρισμός που θα αναπαραχθεί και θα πολλαπλασιαστεί από τα κατεστημένα ΜΜΕ, αναζωπυρώνοντας την ελπίδα ότι ο Γολγοθάς θα τελειώσει σύντομα.
Αν πιστέψουμε τον Σόιμπλε, αντί για «κούρεμα», θα έχουμε μείωση του επιτο­κίου και μεγάλη επιμήκυνση της αποπλη­ρωμής του λεγάμενου επίσημου χρέους. Ακόμα, όμως, κι αν τελικώς αποφασιστεί το πρόσθετο «κούρεμα», κατά πάσα πι­θανότητα θα συνοδευτεί από κάποιου είδους «κούρεμα» και των ελληνικών καταθέσεων, σύμφωνα με την τάση που επικρατεί πλέον στην Ευρωζώνη. Ούτε, όμως, και η μείωση του ελληνικού χρέους είναι από μόνη της ικανή να σπάσει το φαύλο κύκλο της ύφεσης και να θέσει την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης. Η πολιτι­κή της μονοδιάστατης λιτότητας επιτείνει τις συνθήκες ασφυξίας της αγοράς, με αποτέλεσμα να πολλαπλασιάζονται τα οι­κονομικά και κατ' επέκταση τα κοινωνικά ερείπια.
Τα στοιχεία ενισχύουν την εκτίμηση ότι η ύφεση το 2013 θα υπερβεί την έτσι κι αλλιώς εφιαλτική επίσημη πρόβλεψη για -4,5%. Αξίζει να αναφερθεί ότι το 2012 σημειώθηκε αποεπένδυση της τάξεως του 20%! Σ' αυτό το περιβάλλον η ανεργία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, εξωθώντας το πιο μορφωμένο κομμάτι των νέων επιστημόνων σε με­τανάστευση.
Οι κυβερνήσεις του Μνημονίου έχουν επιλέξει τον εύκολο δρόμο της οριζό­ντιας υπερφορολόγησης κυρίως αυτών που κινούν την οικονομία. Με τον τρόπο αυτό, όμως, γονατίζουν την πραγματική οικονομία, εκτοξεύουν την ύφεση, προκαλούν αποκλίσεις από τους στόχους και ανακυκλώνουν το αδιέξοδο. Η ειρω­νεία της υπόθεσης είναι ότι την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη φοροεπιδρομή στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ο Σαμαράς συνεχίζει να δηλώ­νει ότι είναι υπέρ της οριζόντιας φορολόγησης των επιχειρήσεων με 15%!
Η τρόικα μπορεί να μην χαλαρώνει τη θηλιά, αλλά έχει σε μεγάλο βαθμό αντι­καταστήσει τα υποτιμητικά σχόλια με θε­τικά και ενίοτε με επαίνους. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που μια σημαντική μερί­δα πολιτών «αγοράζει» το success story που σερβίρει η κυβέρνηση με την αμέριστη, πάντα, βοήθεια των προπαγαν­διστικών μηχανισμών της «παράταξης του Μνημονίου». Ο Σαμαράς επικαλείται αυτή την αλλαγή κλίματος σαν απόδειξη ότι τα πάει καλά.

Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η αλλαγή κλίματος αντανακλά κυρίως την ανάγκη της κυβέρνησης Μέρκελ να πουλήσει ένα success story και στους ψηφοφόρους της και στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, που αντιδρά πια στην πο­λιτική της μονοδιάστατης λιτότητας. Η υποτακτική Ελλάδα προσφέρεται για να παίξει το ρόλο του «άσωτου υιού», που με την καθοδήγηση του αυστηρού αλλά δίκαιου Γερμανού «πατέρα» επανήλθε στον ίσιο δρόμο!

Δημοσιεύτηκε στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ της 11/7/2013
Πηγή: http://pitagorasamios.blogspot.gr/2013/07/blog-post_13.html#more